bo tego kwiatu jest twoja imię
Cóż za smutny kwiat, co osoby sentymentalny
Gdy kwiaty więdną, gdy zamrożenie ekranu
Co delikatny kwiat, ale nie jesteś w stanie ukryć się
przed wiatrem i deszczem
Wędrując przez całe twoja życie,
jesteś była tkania wiele piękne marzeń
W takim pośpiechu idziesz,
pozostawiając tylko zmartwień się na resztę mojego życia
W przed twoja grób, teraz jest całe pokryte kwiatami.
To jest piękno, chciałeś ją skwapliwie
Widzisz teraz kwiaty są na całym wzgórza i doliny.
Czy nadal czuje się samotny?
Słyszysz teraz ktoś śpiewa tę piosenkę,
które Jesteś najbardziej kochał
Od tego czasu, co na ziemi tobie nie potrzebują do obaw
Na dziedzińcu jest obsadzone wszystkie Lilak.
Piękne fioletowe kwiaty kwiat w całej stoczni.
Jestem tutaj z nią, i spędzić całe moje życie
w celu ochrony fioletowe Lilak.
Alone holding an oil-paper umbrella, I wander along a long, solitary lane in the rain. I am hoping to encounter a girl with the notion of lilacs, gnawed by anxiety and resentment. A girl who is with the color of lilacs, the fragrance of lilacs, the worries of lilacs. And in the rain she is melancholic, sad and anxious. Holding an oil-paper umbrella, She hovers around this solitary lane in the rain like I do. Similar to me, she wanders along quietly, indifferently, desolately, and melanchotically.
Silently she comes closer, and closer. She gives me a glance seems like a sigh. Then she floats past by, like in a dream. Dreary and confused like a dream. Same as a single lilac, floating by as a dream, this lass sways past through me. Silently she goes further and further, to the crumbling wall, out of the lane in the rain.
In the mournful melody of the rain, her color faded, her fragrance disappeared and vanished into the void, even together with her sigh like glance, lilacs like melancholy. Alone holding an oil-paper umbrella, I wander along a long, solitary lane in the rain. I am hoping to encounter a girl with the notion of lilacs, gnawed by anxiety and resentment.
Dai Wang-shu
.